TŁUSTY CZWARTEK

Powiedział Bartek, 

że dziś tłusty czwartek, 

a Bartkowa uwierzyła, 

dobrych pączków nasmażyła.

Geneza tłustego czwartku sięga pogaństwa. Był to dzień, w którym świętowano odejście zimy i nadejście wiosny. Ucztowanie opierało się na jedzeniu tłustych potraw, szczególnie mięs oraz piciu wina, a zagryzkę stanowiły pączki przygotowywane z ciasta chlebowego i nadziewane słoniną. Rzymianie obchodzili w ten sposób raz w roku tzw. tłusty dzień.

Zwyczaj został przejęty przez chrześcijaństwo i nieco odmieniony. Wedle tradycji chrześcijańskiej Tłusty Czwartek rozpoczyna ostatni tydzień karnawału. Jego data zależy więc od daty Wielkanocy. 

W Polsce oraz w katolickiej części Niemiec, wedle tradycji, w tym dniu dozwolone jest objadanie się. Dawniej robiono to głównie pączkami nadziewanymi słoniną, boczkiem i mięsem, które obficie zapijano wódką. Stąd znany był także jako zapusty albo mięsopust. 

Około XVI wieku w Polsce pojawił się zwyczaj jedzenia pączków w wersji słodkiej. Wyglądały one nadal nieco inaczej niż obecnie – w środku miały bowiem ukryty mały orzeszek lub migdał. Ten, kto trafił na taki szczęśliwy pączek, miał cieszyć się dostatkiem i powodzeniem.

Dziś najpopularniejsze potrawy to słodkie pączki nadziewane konfiturami i faworki, zwane również w niektórych regionach chrustem lub chruścikami.

Władysław Broniewski popełnił taki oto wiersz pt. 

Tłusty czwartek

Góra pączków, za tą górą

tłuste placki z konfiturą,

za plackami misa chrustu,

bo to dzisiaj są zapusty.

Przez dzień cały się zajada,

a wieczorem maskarada:

Janek włożył ojca spodnie,

choć mu bardzo niewygodnie,

Zosia – suknię babci Marty

I kapelusz jej podarty,

Franek sadzy wziął z komina,

Bo udawać chce Murzyna.

W tłusty czwartek się swawoli,

później czasem brzuszek boli.

Smacznego!!!